De impact van corona
Het afgelopen jaar stond in het kader van de coronapandemie. Dat heeft veel invloed gehad op de uitvoering van ons werk. Vanaf het begin hebben we gezocht naar manieren om het werk toch door te laten gaan om onze cliënten te kunnen blijven ondersteunen. In eerste instantie moesten we onze bestaande afspraken afzeggen. Na een aantal weken zochten we weer contact om naar het vervolg van de hulpverlening te kijken.
Toen bleek dat de pandemie langer zou aanhouden, hebben we de hulpverlening meestal telefonisch kunnen voortzetten. Daarnaast hebben we in ons oude cliëntenbestand gekeken wie er gebeld zouden kunnen worden. Dit deden we om te horen of mensen hulp nodig hadden in deze onzekere tijd. We hebben nieuwe cliënten gebeld, telefonisch de intake gedaan en vervolgafspraken gemaakt voor verdere hulpverlening. In de loop van 2020 kwamen er vanuit de regering weer wat contactversoepelingen en konden we met de nodige maatregelen op onze kantoren weer cliënten ontvangen.
De pandemie zorgde in eerste instantie voor wat minder nieuwe aanmeldingen, maar in het najaar van 2020 nam het aantal aanmeldingen toch weer toe.
Contact met netwerkpartners
Wij hebben gezorgd dat onze netwerkpartners wisten dat wij bereikbaar waren. Ook hebben we onderzocht of er nog ergens behoefte was aan onze ondersteuning. Maar de instanties waren zelf erg druk met het beschikbaar houden en maken van hun eigen diensten op afstand.
Inzet voor zorgpersoneel Sensire
Gedurende een aantal maanden is het maatschappelijk werk bij Sensire zelf ingezet om het zorgpersoneel bij te staan in deze voor hen moeilijke tijd. De medewerkers konden een beroep doen op onze bereikbaarheidsdienst als zij persoonlijke problemen ervaarden tijdens het werk in deze coronatijd.
Mevrouw Binka, klant Algemeen Maatschappelijk Werk Sensire
Interne gang van zaken
Intern hebben we met collega’s gekeken naar de mogelijkheden van veilig beeldbellen met cliënten. De intentie was om dit als extra middel te kunnen blijven inzetten voor de hulpverlening. Ook hebben we onze administratie op orde gebracht en zijn we op afstand doorgegaan met intervisiebijeenkomsten. De teamoverleggen zijn online ook doorgegaan. Verder hebben we een beleidsstuk geschreven over de contractfinanciering en de afspraken met de gemeente.
Het was voor de maatschappelijk werkers zelf ook een onzekere tijd, omdat we moesten uitzoeken hoe het werk toch door kon gaan en in welke vorm. Daar zaten een aantal digitale uitdagingen bij.
Trainingen
De weerbaarheidstraining voor kinderen heeft door corona een tijdje stilgelegen en is in het najaar weer opgestart. Wel moesten de verloren lessen ingehaald worden. Dit heeft voor extra werk gezorgd, want er stond ook een nieuwe training gepland in het najaar. Verder heeft een van de collega’s in deze periode een online cursus timemanagement gevolgd voor het CJG.
Weer toekomstperspectief
Mevrouw C. wordt door de wijkagent bij ons aangemeld in verband met burenoverlast. We plannen een huisbezoek met mevrouw voor een intakegesprek. Tijdens het gesprek geeft mevrouw aan dat ze veel hinder heeft van haar buren: een gezin met vier kinderen en twee honden. De huizen zijn al ouder en daarom erg gehorig. Mevrouw heeft zelf al contact gezocht met haar buren, maar zij wilden niets weten van de overlast en vinden dat ze zich niet zo moest aanstellen.
Mevrouw heeft door de overlast veel stressklachten, is angstig, piekert veel en slaapt slecht. Samen met mevrouw besluiten we om de woonconsulent van de woningbouwvereniging uit te nodigen voor een gesprek. De woonconsulent vertelt hoe mevrouw haar klachten kan melden bij de woningbouwvereniging. Ook stelt hij voor om een bemiddelingsgesprek te organiseren met mevrouw, de buren en het maatschappelijk werk. Mevrouw vindt dit een goed idee. De woningbouwvereniging zal verder onderzoeken welke technische mogelijkheden er zijn om de gehorigheid te verminderen.
Daarnaast onderzoeken we met mevrouw hoe ze kan ontspannen en wat afleiding kan zoeken, zodat ze niet voortdurend bezig is met de burenoverlast. We kijken samen wat haar wensen daarin zijn en wat bij haar past. Mevrouw zou graag wat meer activiteiten en sociale contacten willen. Omdat ze van schilderen houdt, meldt ze zich aan bij het dorpshuis waar eens per week schilderles wordt gegeven.
We attenderen mevrouw op een fysiotherapeut die ook werkt met ademhalings- en ontspanningstechnieken. Ook regelen we een vrijwilliger die wekelijks bij haar komt koffiedrinken, een praatje maakt en af en toe haar tuintje onderhoudt. Mevrouw is door al deze ondersteuning gerustgesteld en heeft het gevoel dat er naar haar probleem wordt geluisterd. Ze voelt zich serieus genomen en heeft weer een toekomstperspectief – en dat is een flinke winst, want dat was ze al langere tijd kwijt.